Դռնակը բաց, ներս գամ ես...

ՄԻ ՎԱԽԸ, ԱԽՐ, ՏԱՍԸ ՄԱՀ ԱՐԺԵ
Հայրենի ԱԺ-ն աշնանային նոր նստաշրջանը կբացի իմիջը «մի ուրիշ տեսակ» բարձրացրած. սեպտեմբերին շահագործման կհանձնվի ԱԺ նոր մասնաշենքը: Պատգամավորներին «կտարհանեն» անչափ լուսավոր ու «բարենպաստ» աշխատասենյակներ` նրանց ՕԳԳ-ն բարձրացնելու անհուն բերկրանքով ու սպասելիքներով:
Իսկ բերկրանքներ և «սպասելիքներ» հաստատ պետք է ունենալ նոր նստաշրջանից` ոչ միայն «տնից դուրս եկած և այդպես էլ չվերադարձած» հարկային փաթեթի, այլև ՀՀ դատախազին «բերման ենթարկելու», ինչպես նաև «ընկեր մայորին» անգործ թողնելու (նկատի ունենք ԱԱ «շարմաղ» մարմնին վերաբերողը) օրենքների «հաշվով»:
Կանգ ենք առնում «Դատախազության մասին» օրենքում կատարվելիք փոփոխությունների պատվանդանի վրա, որովհետև դատախազական ակնթարթն այնտեղից ոչ միայն շատ «գեղեցիկ», այլև «էքսկլյուզիվ»-հետաքրքիր է երևում:
Այսպիսով, գլխավոր դատախազին, հարգարժան Աղվան Գառնիկիչին մենք տեսել ենք ԱԺ-ում Քոչարյանի օրոք. նա եկավ և «ողջն իր հետ տարավ». նկատի ունենք նրա «առաջին ձեռնարկը», որը կուտ գնաց, սակայն իր շարունակության մեջ հաջողեց, Գառնիկիչը «տարավ» ՀՀ անկախության ամենահետաքրքիր անձանցից մեկին` Վանո Սիրադեղյանին. դե` գեղարվեստորեն և նկարչորեն (էս գործում պարելը տեղին չէ) ասած: Չնայած դրանից առաջ նա «տարել» էր նաև Նվեր Չախոյանին:
Հաջորդական «տարվողներն» արդեն ոչ թե ՀՀՇ-ականներն էին, այլ յուրայինները. Ճոյտն էր ՀՀԿ-ից` Հակոբ Հակոբյանը, որ «տարվեց»: Հետո «տարման» դինամիկան ընդհանրապես ահեղացունց էր, և կրում էր խիստ հայրենակցական բնույթ. Գառնիկիչը եկավ և տարավ պարած Արագածի փեշերից քիչ հեռու` իր չքնաղ հայրենիքի և գյուղի կենտրոն` Ապարանա Մյասնիկ Մալխասյանին: Սասունին էլ: Հակոբին էլ տարավ նա:
Դուք սաղ ըլնեք:
Եվ, ուրեմն` սեպտեմբերի 15-ի քառօրյայում ընդգրկված դատախազության մասին օրենքի փոփոխություններն անչափ նուրբ են: Դրանով ազգային անվտանգության «շարմաղներին» բանկրոտի ենթարկած Դալլաքանց ազգի «վարսավիր-բժիշկ» Վիկտորը, պրոֆիլակտիկ նպատակադրումներից մղված` կկատարի հակադարձ քայլ ու «բերման կենթարկի» Գառնիկիչ Աղվան Հովսեփյանին:
Լրջացանք: Փաստորեն, մինչ այժմ դատախազության մասին օրենքում արձանագրված է եղել, որ ՀՀ գլխավոր դատախազը ԱԺ-ին ներկայացնում է տարեկան հաղորդում (այսպես ասած` հաշվետվություն), ու սատանան այս դեպքում «թաղված» է հետևյալ հարցադրման մեջ. ի՞նչ ձևաչափով է ներկայացնում դատախազն այդ հաղորդումը` սիրային նամակի տեսքո՞վ, «իմեյլո՞վ», բանաստեղծական տողերո՞վ, թե՞ նատյուրմորտով: Դատախազական օրենքն այդ մասին լռում է` պարտիզանորեն հստակ: Հակառակ այդ լռության, ԱԺ կանոնակարգը, որը, փաստորեն, հակասության մեջ է նույն օրենքի հետ, ֆիքսում է` դատախազի (ընդ որում` պատգամավոր Վ. Դալլաքյանի ներկայացրած փոփոխությունների փաթեթը ներառում է նաև ՎՊ և ԿԲ մասին օրենքներում նույնատիպ փոփոխություններ. այս կառույցները նույնպես խորհրդարանին տարեկան հաշվետվություններ են ներկայացնում) տարեկան հաղորդումը պետք է քննարկվի ԱԺ-ում, ընդունվի որպես ի գիտություն:
Հակասությունը շտկելուն են միտված Դալլաքյանի կատարած փոփոխությունները` հավելմամբ. դատախազը, ՎՊ, ԿԲ նախագահները ԱԺ-ում հանդես են գալիս հաղորդմամբ, պատասխանում են պատգամավորների հարցերին, ուշիուշով ունկնդրում են պատգամավորների «քննադատական» ելույթները:
Բայց «շան գլուխը» փոփոխությունների հաջորդ բույլում է թաքնված. փոփոխություններն ընդունվելու դեպքում նախատեսվում է, որ պատգամավորների 1/3-ը պետք է գնահատական տա ներկայացված, կոնկրետ դեպքում, ասենք` Գառնիկիչի տարեկան հաշվետվությանը և «ասի»` «Кто этот поoтерпевший, откуда он пришел». իմա` գնահատական տա. լա՞վ է աշխատել Գառնիկիչն անցնող հարվածային (ոչ ուղղակի իմաստով) տարում, թե՞ ոչ:
Իսկ հիմա բռնվեք. պատգամավորների 1-3-ը կարող է նաև առաջարկել ՀՀ նախագահին` ուղերձի կամ հայտարարության տեսքով առ այն, որ հաղորդում ներկայացրած սույն պաշտոնյային պետք է ազատել գործից` վատ աշխատանքի պատճառով:
Դե լավ, շատ մի խառնվեք` էս «սհաթին» գործից չհանեցին Գառնիկիչին, դեռ պիտի օրինագիծն ընդունվի, մեկ երրորդն առաջարկի, նախագահը համաձայնի: Էլ չենք ասում, որ սույն օրենսդրական փոփոխությունը հայրենի կառավարության (արդարադատության նախարարության) կողմից բացասական եզրակացության է արժանացել:
Ամա՜... ԱԺ պետաիրավական հանձնաժողովն այդ նախագծին ասել է` հա՜ (դե, մի խորացեք, մի խորացեք, թե Դավիթ Հարությունյանը Գառնիկիչի նկատմամբ «լիչնի նեպրիյազն» ունի):
Խնդիրն ահավոր ու առավել նրբիկ է, քան կարելի է կարծել: Եթե օրինագիծը (հիշենք` այն արդեն իսկ քառօրյայում է) սեպտեմբերին դրվի քննարկման, ուրեմն պետք է հասկանալ` Գառնիկիչի գործերն այնքան էլ լավ չեն (ի դեպ, չար լեզուներն ասում են` վերջերս Հրանտ Մարգարյանի տղայի հարսանիքի ժամանակ հայոց բազմաչարչար իսթեբլիշմենտը, որը շոշափուկներով է զգում ամեն ինչ և սկսել է «մտորել»` ինչպե՞ս է վերաբերվում Սերժ Ազատիչը Գառնիկիչին, շառից, փորձանքից հեռու տարբերակով, շատ մոտ-մոտ չի արել Ա. Հովսեփյանին):
Իսկ ընդհանուր առմամբ, վերը նշված փոփոխությունները և նրանց ընդունումը (եթե) կարելի է դամոկլյան սուր համարել ՀՀ դատախազի գլխին, ա) որովհետև վերջինս անչափ շատ բան գիտի բոլորի, ամենքի և ամեն ինչի մասին, մասամբ էլ համարվում է Քոչարյանի «պակետը» մեզանում, ուստի նրան ինչ-որ բան է հասկացվում: բ) Հասկացվում է` «խմել այծի կաթ, չուտել մարդու միս», իմա` խաղեր չտալ, ինքնուրույն «ֆակտոր» չդառնալ, երբեք չխառնվել քաղաքականությանը, ամեն րոպե վերահսկողության տակ լինել, ամեն րոպե «զգույշ» մնալ:
Բա ո՜նց. մի վախը, ախր, տասը մահ արժե, մենք չէ՛, ժողովուրդն է ասում:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ